ادامه حموم وآرایشگاه
خب حالا دیگه شب شنبه شده و همه ی غمها یه طرف وهنوز سرمون را نتراشیدیم و صد البته حموم هم نرفتیم باید دور ده بیفتیم ببینیم آیا کسی یه ماشین تراش موی سر داره یا نه؟مرحوم استاد عباس دلاک خدا بیامرز که خوب تکلیفش معلوم بود همینطوری با خودش هم قهر بودکسی جرات نمی کرد بره پیشش جز چندتا پیرمرد قدیمی حسنعلی دلاک صلواتی خدا بیامرز هم که ازون بدتر بود اگه اوسا عباس کاپ نقره ی اخلاق را داشت حسنعلی کاپ طلاش را داشت.پس اینم هیچی - مونده بود تک و توک افرادی که یه ماشین ریش تراش اونم نه برقی آخه اونروزا اصلا برقش هم نبود-داشتند وما بودیم وپدر خسته ی از کار برگشته و اشک ودنبال سلمونی رفتن ....بگذریم بالاخره گاهی در دقایق آخر موفق میشدیم وگاهی هم با اضطراب فردا میخوابیدیم و.......اما از حموم رفتن صبح شنبه با اعمال شاقّه بگم
اول یه توضیح بدم که دو حمام عمومی حسن اباد-البته نه اینکه حمام خصوصی هم داشت یا کسی هم تو خونش حمام داشت- به نامهای حموم یاخچال وحموم حسنوا صبح ها از قبل از اذان صبح تا حدود یک ساعت اول طلوع افتاب مردانه بود وتا فردا قبل از اذان صبح زنانه بجز ماه رمضان که یک ساعت مانده به اذان مغرب مردانه میشد و بقیش زنانه بود و ما ماه رمضونو خوشحال بودیم که علتش را بعدا می فهمید-حالا شب شده وما یا با سر اصلاح شده یا نشده میخواهیم بخوابیم ولی سوای تمام مسائل یه غم نهفته داریم و اون رفتن به حموم صبح شنبه هست البته برا بچه های حالا فهمیدنش سخته که خب مگه حموم چه مشگلی داره
مشگل اولش کوچه های تاریک وخلوت ده در اون ساعات اولیه ی صبح بود که گاهی هم سگ و...تو مسیر بود وچند ساختمان مخروبه که چه ها ما در مورد اسکان اجنه در آن نشنیده بودیم!وکلی دل وبالمون میلرزید تا به حموم میرسیدیم وچه بسا شبهای شنبه که در خواب ناز خواب میدیم به حموم رسیدم و زیر دوش آب هستم وخوشحال ازینکه سختی راه حموم را پشت سرگذاشتم ولی یه هو از خواب می پریدم ومی دیدم که هنوز تو جام خوابیدم ولا مصب این قضیه چند بار تا صبح تکرار میشد وعذاب ما را بیشتر میکردحالا بگذریم که ما تازه حمامهای خزینه ای را هم ندیده بودیم که خودش مصیبتی بود.حالا اگه خیلی هم زود میرسیدیم وکسی در حموم نبود که بدتر آخه من نمی دونم چرا قدیمها اینهمه جن بود و اونا هم پاتوقشون تو حموم بود و اگه یه نفر هم تو حموم بود به پاهاش نگاه میکردیم ببینیم سُم داره یا نه چون میگفتند جن ها سُم دارند و اونقدر بسم الله میگفتیم تا یه نفر دیگه بیاد تازه اگه اونم همدست جن اولی نبوده باشه مشگل بعدی حموم رفتن حموم رفتن با بابا بود که اونقدر با کیسه ما را می سابید که تا یه هفته گرده مون می سوخت بخصوص وقتی که عرق میکردیم واز طرفی اونقدر شامپو با اب داغ رو سرمون می مالید که اشکمون در میومد آخه انگار آب داغ ریختن رو سر طفل معصوم لذتی براشون داشت
اینها وچند مشگل دیگه مثلا اینکه تا کوچیک بودیم بدون شورت ما را به حموم می بردند وچه زجری داشت میان اون همه آدم لخت مادر زاد بودن و...بگذریم اون روزگار با همه سختی وخوشیاش گذشت .حالا خاطرات تلخش برامون شیرین شده راست گفتند که "گذشت زمان خاطرات تلخ را شیرین می کند"شاد باشید
نوشته شده توسط
حسن ابادی
88/11/19:: 8:16 صبح
|
() نظر
مدرسه وحمام رفتن
ایا تا حالا غروب دلگیری را تجربه کردین؟مثلا به یه مسافرت تنهایی رفته باشین والبته با اجبار هم بوده باشه اونوقت دم دمای غروب و وقت پایین رفتن خورشید که میشه چه حالی دارین؟اون روزا ما درست دم دمای غروب جمعه که میشد دلگیر ترین غروبا را داشتیم از طرفی تعطیلی یک ونیم روزه مون تموم میشد وخوب مشق های اونچنانی را هم که گذاشته بودیم برا دقیقه ی نود واز همه سخت تر حمام نرفتن مون بود.پیشترها هر صبح شنبه مدیر مدرسه دست بچه ها را می دیدوالبته موی سرشون را هم واگه کسی روز قبلش به حموم نرفته بود ودستش کثیف بود با چوب چندتایی به کف دستش میزد و بدتر اگه کسی موی سرش بلند بود با قیچی یه چهار راه وسط سرش درست میکردند تا مجبور شه بره سرش را کوتاه کنه-کوتاه که چه عرض کنم بتراشه.شاید برا بچه های حالا ساده باشه خوب اصلاح موی سر وحموم رفتن که سخت نیست ولی .......
اول از اصلاح موی سر بگم .حسن اباد فقط یه ارایشگاه داشت که به اون هم کسی ارایشگاه نمی گفت بلکه میگفتند "مُغازَه"وسلمانی بودن خاص خانواده مرحوم اوساحسین بود که حالا هم فرزنداش کارش را ادامه میدند یه توضیح کوتاه بدم که قدیما دلاکها یا همون سلمونی ها چند وظیفه دیگه هم داشتندیکیش این بود که هر روز صبح یکی از اونا باید به یکی از دو حمام عمومی حسن اباد یعنی حموم یخچال وحموم حسنوا میرفتند و ریش مردم را می تراشیدند و کیسه هم براشون میکشیدند وسرشون را هم با شامپو می شستند!جالبه نه؟(بااین حساب سلمونی ها هر روز به حمام می رفتندواز وظایف دیگه ی سلمونی در مراسم عروسی بود و بردن داماد به حمام شستن داماد و اصلاحش و بعد از مراسم زفاف هم بردن مجدد داماد به حمام خلاصه وقتی یه کودک به دنیا میومد سلمونی از روزای اول که ختنه کردن بود تا کل دوران نوجوانی وجوانی اصلاح موی سرش وشب عروسی با اون بود و در قبال اینهمه خدمت مواجب میگرفت یعنی اخر سال پس از درو گندم با یک گونی در منازل می رفت ودر خواست مواجب یا همون حقوق سالانه می کرد که اغلب هم گندم بود بعدها بعضی ها پول می دادند وبعدتر ها هم که نقدی شدببخشید توضیحات زیاد شد--کمی از مطلب اصلی دور شدیم این تراشیدن موی سر وارائه ی اون!به مدیر مدرسه شده بود یه معضل برا ما برا اینکه این سلمونی های عزیز با بچه ها خوب تا نمی کردند مگه اینکه بچه ای با باباش می رفت که خوب اونوقت دیگه نمی شد کاریش کرد والبته باباها هم که اصلا وقتی برا این کارا نداشتند و وقتی هم که خودمون می رفتیم همین اقای رضاقلی جعفرزاده با یک افتابه اب به استقبالمون میومد وخیسمون میکرد و ما هم پا به فرار میذاشتیم ومونده بودیم عذادار اصلاح سر-بازخدا بیامرزه پدر رقابت را که امروزه اینهمه ارایشگاه زیاد شده وکسی با افتابه پر از اب مشتری را فراری نمی ده -مطالب ارایشگاه زیاد شد وادامه هم داره تازه حکایت حموم رفتن هم مونده که در پست بعدی توضح میدم
نوشته شده توسط
حسن ابادی
88/11/6:: 10:43 صبح
|
() نظر
