دوران خدمت همزمان بود با اوج بیماری بابام و البته همزمان شد با حمله  عراق
به کویت.سربازی دوران خوبی بود.هرچند فکرم به شدت مشغول بود بخاطر
مریضی پدر ولی درسم را هم می خوندم.

بعد از چند ماه خدمت قرار شد چند نفری
را برا آموزش نظامی ببرند پادگان غدیر.جالبه که اول می رفتیم خدمت ودرحین
خدمت میرفتیم آموزش!البته با توجه به وضعیت آموزشگاه هر دوره چند نفر را برا
آموزش می فرستادند غدیر و البته پادگان غدیر و آموزش تو اونجا هم ماجرای
خودش را داشت که فقط بچه هایی که برا جنگ اونجا آموزش دیدن می دونند و خداشون
که چه خبر بود .
من باتوجه به اینکه سال سوم دبیرستان به آموزش برا جبهه رفته بودم کارای خدا
تونستم یه گواهی آموزش بگیرم و از آموزش نظامی هم به عبارتی معاف شدم.

همونطور که گفتم آخرای خدمت بود که عراق به کویت حمله کرد و کویت
را گرفت.یه روز دیدم تو آموزشگاه خبرایی هست و قرار شده تعدادی رابفرستند
جنوب .هر چند جنگ ایران و عراق تموم شده بود ولی میخواستند برا اینکه
احتمال ورود زخمی های عراقی در اثر حمله امریکا به عراق وجود داره بیمارستانهای
خط (جبهه)رامجهز کنند.ماهم رفتیم دو هفته ای تو یه بیمارستان تو خرمشهر
البته خبری جایی نبود و دو هفته به قول معروف خوردیم و خوابیدیم.

یه خاطره جالبی هم که تو خدمت برام اتفاق افتاد همزمان شدن خدمتم بود با ورود
آزادگان عزیز به میهن که چند روزی کار ما شده بود جمع آوری اطلاعات وپرکردن
فرمهای مخصوص برا هر کدومشون.لحظات زیبایی بود وقتی برای اولین
بار با کسایی ملاقات می کردیم که هشت نه سالی اسیر بودند البته برا
اینکار هم به پادگان غدیر می رفتیم .

 بگذریم .قانون دوبرابر کسر خدمت اونروزا هم بود یعنی هرکس که یه ماه رفته بود جبهه دوماه
از خدمتش کم  میشد.منم رفتن دنبالش البته باید تهران می رفتم.تونستم مدت هفت
ماه و چهارده روز برا سه ماه ونیم که جبهه و آموزش رفته بودم کسر خدمت بگیرم.

دوره خدمت بیست و چهار ماه بود که برا مثل من که تو شهر خودمون بودیم یه ماه
هم اضافه میشد یعنی بیست و پنج ماه.بالاخره پس از بیست و چهار ماه و بیست
. پنج روز خدمت و کسر خدمت تونستم کارت پایان خدمتم را درسال هفتاد بگیرم
البته فقط هفده ماه خدمت کردم و بقیش کسر خدمت بود و یکی از خوانهای زندگی
جوانان هر دوره را پشت سر بگذارم